Servan Altıkanat  /    Yazarın Diğer Yazıları  Son yazım: ‘Memleket isterim’  Bu Dünyanın bazı çocukları  Korona sonrası hayat  Korona günlerinde Shakespeare  “Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda, insanlar için ölebilmek”...  Esnafın, işçinin hali n’olacak?  Evde kal!  Koronavirüs  Minik Necla ve göçmen trajedisi  Sophokles ve Adalet  KAVALA’YA ÖZGÜRLÜK  UBUNTU FELSEFESİ  MENDİLLERİMİZ ISLAK  İMAMOĞLU’NUN KAYAK TATİLİ  SESİMİ DUYAN VAR MI?  Hrant için adalet  Don Kişot  ‘İnsan, en çok severken insandır’  ‘Umuda kurşun işlemez’  Mevlana  Rahat uyu Ceren  Sen de mi Brutus?  Shakespeare ve öğretmenler  İstanbul aşığı Yahya Kemal Beyatlı  Hz. Muhammed’in (sav) çocuklara merhameti  Nazım’a sevgiyle   Umudunu Kaybetme   Uçurtma Avcısı  ‘Müslüm’ filmi üzerine  Alcatraz İşkencehanesi  Dorothy Counts   Sen asla ölmeyeceksin Neslican  Gerçekler  HÜZÜNLÜ MISRALAR  Hepimiz Emine Bulut’uz   17 AĞUSTOS  BAYRAMLAR  KAZ DAĞLARI’NA DOKUNMAYIN  DÜZCE’DEKİ SEL FELAKETİ  ASKER NOTLARI  BOLU'DAN HEPİNİZE SELAMLAR, SEVGİLER  FAHRENHEİT 451 FİLMİ   BÜYÜMEZ ÖLÜ ÇOCUKLAR  YÜREKTEN TEŞEKKÜRLER İSTANBUL  BEN BİR İSTANBUL SEÇMENİ OLSAYDIM...  GÖZÜM TAKILIYOR  BRAVO SADİ GÜVEN  İSTANBUL  #EKREMİMAMOĞLU  HER ŞEY ÇOK GÜZEL OLACAK  DERAN BEBEK VE ANTİGONE  KILIÇDAROĞLU’NA SALDIRI  MEMLEKETİMDEN İNSAN MANZARALARI  TEŞEKKÜRLER AVNİ KURT  ‘DESİNLER’ DİYE YAŞAMAK  GÜLDÜR GÜLDÜR  Başkan Avni Kurt ile yaptığımız röportajın ikinci bölümü  Başkan Avni Kurt, ‘Şu an için göstergeler doğru yolda olduğumuzu gösteriyor’  ROUSSEAU  ‘ÜNİVERSİTELERDE YAPRAK DÖKÜMÜ VE AKADEMİK YIKIM’  İSTİFA MÜESSESESİ  ÇAVUŞOĞLU’NUN AKRABASINA TORPİL  Mahşerde beraat belgesi...  Öykü Arin’e ve tüm lösemili çocuklara umut olalım!  Osman Kavala’ya özgürlük!  Binali Yıldırım istifa etmeli!  Kar  Mutlu yıllar  Eleştirme Özgürlüğü  Malala: Umudun sembolü  Kimlerin yerinde olmak istemezdim?  Hoşça kal Refik Durbaş  Ferhat’a kalp lazım  İstifa etmelisin Ali Erbaş!  Havuz yazarı Engin Ardıç  Afganistan’da çocuk olmak  Sana ne oluyor Fenerbahçe?  İyiliğin hakim olduğu bir dünya istiyorum  Çatladıkapı ülkesi   İtibardan tasarruf olmaz  Savaşa hayır!  İntihar eden babaların, zulme uğrayan işçilerin ülkesi…  Çam sakızı ‘şeyh’ armağanı  Güneşin Zaptı Yakın  “Beni bul anne”  Bir hayaliniz olsun  Kılıçdaroğlu ve kurultay  Mağdur kim?  14. Altın Çınar Festivali  Bedelli askerlik  Yeni kabine ve Ali İsmail  Çocuklara ve hayvanlara kıymayın  Seçim sonuçları  Füruğ Ferruhzad  Mazlumla zalimin seçimi  Bahçeli  Gezi 5 yaşında  Ece Çiftçi  Ayla  Muharrem İnce ve taraflı medya  Benim ülkem  Erken seçim  Suriye’ye saldırı  Demirören’e kredi kıyağı  Büyüyoruz usta  Aşk hikayeleri  İlahiyatçı bozuntusu  Ricky Jackson, Ahmet Şık ve Murat Sabuncu  Jung  Adaletin terazisi değil, oduncu kantarı  Salih Nazari  115 hamile çocuk skandalı  Karanlığa teslim olmayacağız  Proje savunma sınavı  Yalnızlık ve kitap  Sorarlar hesabını bir gün  Güle güle Mahmut Hoca  Umumi Müfettişlikler ve Sarraf  “Beni bu güzel havalar mahvetti”  Kudüs ve Peru  Yapay zekaya sahip robotlar  Sarraf’ın itirafları  Aziz İstanbul  Ugandalı çocuk  Şile’de batan gemi  İyi Parti  Mutluluğun resmi  İstifalar  İki gün ağlayıp beni de unutacaksınız”  Ayşe Öğretmen ve istifalar  Tebrikler Gandi Kemal  Nuriye ve Semih ölmesin  Çocuklara kıymayın efendiler...  Fenerbahçe ve Satürn  Yaşasın 1 Mayıs  Referandum sonuçları  Tabii ki Hayır   Martı Jonathan Livingston  12 Eylül ve bugün  İtibarımızı arttıran ‘Ak Saray'...  Adalar gezintisi  Umut ve Deli Dumrul  Diktatörler   ‘Hayır’ demek...  Elbette 'Hayır'  Benim dünyam  10 yıldır Hrant yok, adalet yok!   “Zıplayın beyler”  Yoksul çocuklar ve tutuklu gazeteciler  Reina saldırısı  Avni Kurt ve ekibi ile değişen Çınarcık  Şirvan, Aladağ, Vodafone Arena...

Korkutucu, asık suratlı bir yüz ve kararlılık saçan gözler…

Gözü dönmüş bir delidir diktatör.

Hayatı kendinden ibaret gören ve bir nevi “kusursuzluk iddiasında” bulunan bir deli...

“Düşünce ve ifade hürriyeti, karşıt düşünceye saygı, özeleştiri…” gibi şeyler, hayatın olmazsa olmazları olabilir belki ama, onun için bunlar sadece saçmalıktır.

Kendi hatalarını görmek, onlardan ders çıkarabilme erdemini sergilemek, karşıtı/karşıt düşünceyi baskıyla susturmak varken ona müsamaha göstermek, deyim yerindeyse “aptallıktır.”

Aslında diktatörler fevkalade vatanperverdir.

Vatan toprakları üzerinde huzuru ve refahı tesis etmek adına binlerce, on binlerce, milyonlarca  vatandaşın  ölmesi, lüzumu halinde üzerine sarin gazı ve Scud füzesi atılması gerektiğini düşünürler. 

O kadar vatanperverdirler ki, vatandaşları “zahmet çekmesin” diye onlar adına da düşünüp, kararlar verirler ve cebren uygularlar.

Toplumun hiçbir hücresini kendi haline bırakmazlar.

Kendi haline bırakacakları kişilerin, kitlelerin ise dalalete düşeceğinden, doğrulardan şaşacağından korkarlar.

Bu yüzdendir ki, kendi doğrularının herkesçe kabul görmesi için var güçleriyle çabalarlar.  

Aslında diktatörler, kaygılara/evhamlara yenik düşmüş birer zavallıdırlar.

Kendilerini mütemadiyen düşmanlarla kuşatılmış şekilde hissederler.

O  düşmanlar  her an harekete geçebilir.

Onların nazarında, kendilerine muhalif protesto gösterilerinin, yürüyüşlerin spontane gelişmesi olanaksızdır. O protestocuların, dahili ve harici  şer odakları ile ilişkileri vardır.

Hitler, Mussolini , Franco, Çavuşesku, Pinochet, Kaddafi...

Umumiyetle sonları hazindir diktatörlerin...Ve yaşamlarını yitirdikten sonra  değersizleşirler.

Adolf Hitler ve Nikolay Çavuşesku…Bir zamanlar ülkelerinin “ilahı” gibiydiler ama, neticede ölürlerken yanlarında sadece eşleri vardı.
İtalya’nın Duçe’si  Benito Mussolini önce kurşuna dizildi, sonra Milano’da Loreto Meydanı’ndaki Esso benzin istasyonunun çatısından baş aşağı sallandırıldı.

Cesedi halka teşhir edildi. Kaddafi’nin kaderi de ondan farksızdı...

Franco  bastırdığı paranın üstüne “Francisco Franco-Tanrı’nın lütfuyla İspanya’nın Caudillo’su”  diye yazdıracak kadar ülkesinin mutlak hakimiydi belki ama, bugün kamuya ait hiçbir meydanda kendisine ait tek bir heykel dahi kalmadı.

Pinochet, yıllar geçtikten sonra “köpek dışkısından yapılan bir portreye konu olacak” kadar küçüldü.

***

Diktatörler aslında bir karikatür gibiler.

Ne var ki, milyonlarca insanın onlar yüzünden yaşadığı somut acılar, o kadar karikatürümsü değil.

“Faşizm” denen olgunun gaddarlıklarını üzerlerinde taşımış, birçoklarımızın nefretini kazanmış   bu insanlar, meydanlarda topladıkları kalabalıkları bir kalkan sandılar. 

Fakat gerçekler meydanlardan ibaret değil.

Gerçekler, meydanlarda topladığınız hayranlarınızın coşku ve heyecanından ibaret değil.

Bilinen o ki, ne Zeppelinfeld Meydanı, ne Piazza Venezia Meydanı, ne de Yeşil Meydan diktatörünü taşıyamadı.

TEBRİK VE ANMA

Geçtiğimiz hafta Cumartesi günü, kuzenim Ziyat Atlı ile Zeynep Basmacı'nın nişanları gerçekleşti. Kendilerini tebrik ederim. Birlikte en  neşvedâr günleri ve sevgi dolu lahzaları yaşamalarını temenni ederim. 

Aynı zamanda, babası Haşim Atlı'yı,  edebiyete intikalinin 1. yıldönümü (25 Şubat 2017) münasebetiyle rahmetle yâd ediyorum.