Servan Altıkanat  /    Yazarın Diğer Yazıları  Son yazım: ‘Memleket isterim’  Bu Dünyanın bazı çocukları  Korona sonrası hayat  Korona günlerinde Shakespeare  “Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda, insanlar için ölebilmek”...  Esnafın, işçinin hali n’olacak?  Evde kal!  Koronavirüs  Minik Necla ve göçmen trajedisi  Sophokles ve Adalet  KAVALA’YA ÖZGÜRLÜK  UBUNTU FELSEFESİ  MENDİLLERİMİZ ISLAK  İMAMOĞLU’NUN KAYAK TATİLİ  SESİMİ DUYAN VAR MI?  Hrant için adalet  Don Kişot  ‘İnsan, en çok severken insandır’  ‘Umuda kurşun işlemez’  Mevlana  Rahat uyu Ceren  Sen de mi Brutus?  Shakespeare ve öğretmenler  İstanbul aşığı Yahya Kemal Beyatlı  Hz. Muhammed’in (sav) çocuklara merhameti  Nazım’a sevgiyle   Umudunu Kaybetme   Uçurtma Avcısı  ‘Müslüm’ filmi üzerine  Alcatraz İşkencehanesi  Dorothy Counts   Sen asla ölmeyeceksin Neslican  Gerçekler  HÜZÜNLÜ MISRALAR  Hepimiz Emine Bulut’uz   17 AĞUSTOS  BAYRAMLAR  KAZ DAĞLARI’NA DOKUNMAYIN  DÜZCE’DEKİ SEL FELAKETİ  ASKER NOTLARI  BOLU'DAN HEPİNİZE SELAMLAR, SEVGİLER  FAHRENHEİT 451 FİLMİ   BÜYÜMEZ ÖLÜ ÇOCUKLAR  YÜREKTEN TEŞEKKÜRLER İSTANBUL  BEN BİR İSTANBUL SEÇMENİ OLSAYDIM...  GÖZÜM TAKILIYOR  BRAVO SADİ GÜVEN  İSTANBUL  #EKREMİMAMOĞLU  HER ŞEY ÇOK GÜZEL OLACAK  DERAN BEBEK VE ANTİGONE  KILIÇDAROĞLU’NA SALDIRI  MEMLEKETİMDEN İNSAN MANZARALARI  TEŞEKKÜRLER AVNİ KURT  ‘DESİNLER’ DİYE YAŞAMAK  GÜLDÜR GÜLDÜR  Başkan Avni Kurt ile yaptığımız röportajın ikinci bölümü  Başkan Avni Kurt, ‘Şu an için göstergeler doğru yolda olduğumuzu gösteriyor’  ROUSSEAU  ‘ÜNİVERSİTELERDE YAPRAK DÖKÜMÜ VE AKADEMİK YIKIM’  İSTİFA MÜESSESESİ  ÇAVUŞOĞLU’NUN AKRABASINA TORPİL  Mahşerde beraat belgesi...  Öykü Arin’e ve tüm lösemili çocuklara umut olalım!  Osman Kavala’ya özgürlük!  Binali Yıldırım istifa etmeli!  Kar  Mutlu yıllar  Eleştirme Özgürlüğü  Malala: Umudun sembolü  Kimlerin yerinde olmak istemezdim?  Hoşça kal Refik Durbaş  Ferhat’a kalp lazım  İstifa etmelisin Ali Erbaş!  Havuz yazarı Engin Ardıç  Afganistan’da çocuk olmak  Sana ne oluyor Fenerbahçe?  İyiliğin hakim olduğu bir dünya istiyorum  Çatladıkapı ülkesi   İtibardan tasarruf olmaz  Savaşa hayır!  İntihar eden babaların, zulme uğrayan işçilerin ülkesi…  Çam sakızı ‘şeyh’ armağanı  Güneşin Zaptı Yakın  “Beni bul anne”  Bir hayaliniz olsun  Kılıçdaroğlu ve kurultay  Mağdur kim?  14. Altın Çınar Festivali  Bedelli askerlik  Yeni kabine ve Ali İsmail  Çocuklara ve hayvanlara kıymayın  Seçim sonuçları  Füruğ Ferruhzad  Mazlumla zalimin seçimi  Bahçeli  Gezi 5 yaşında  Ece Çiftçi  Ayla  Muharrem İnce ve taraflı medya  Benim ülkem  Erken seçim  Suriye’ye saldırı  Demirören’e kredi kıyağı  Büyüyoruz usta  Aşk hikayeleri  İlahiyatçı bozuntusu  Ricky Jackson, Ahmet Şık ve Murat Sabuncu  Jung  Adaletin terazisi değil, oduncu kantarı  Salih Nazari  115 hamile çocuk skandalı  Karanlığa teslim olmayacağız  Proje savunma sınavı  Yalnızlık ve kitap  Sorarlar hesabını bir gün  Güle güle Mahmut Hoca  Umumi Müfettişlikler ve Sarraf  “Beni bu güzel havalar mahvetti”  Kudüs ve Peru  Yapay zekaya sahip robotlar  Sarraf’ın itirafları  Aziz İstanbul  Ugandalı çocuk  Şile’de batan gemi  İyi Parti  Mutluluğun resmi  İstifalar  İki gün ağlayıp beni de unutacaksınız”  Ayşe Öğretmen ve istifalar  Tebrikler Gandi Kemal  Nuriye ve Semih ölmesin  Çocuklara kıymayın efendiler...  Fenerbahçe ve Satürn  Yaşasın 1 Mayıs  Referandum sonuçları  Tabii ki Hayır   Martı Jonathan Livingston  12 Eylül ve bugün  İtibarımızı arttıran ‘Ak Saray'...  Adalar gezintisi  Umut ve Deli Dumrul  Diktatörler   ‘Hayır’ demek...  Elbette 'Hayır'  Benim dünyam  10 yıldır Hrant yok, adalet yok!   “Zıplayın beyler”  Yoksul çocuklar ve tutuklu gazeteciler  Reina saldırısı  Avni Kurt ve ekibi ile değişen Çınarcık  Şirvan, Aladağ, Vodafone Arena...

Tarih, 7 Ocak 2017...Günlerden cumartesi... Sakarya Üniversitesi’nde, İşletme Fakültesi'nde gerçekleşecek,   yüksek lisans final sınavına yetişmek için  sabahın  6  buçuğunda evden çıkıyorum.

Geceden beri yağan karla, cadde,  çatı, ağaç bembeyaz olmuş... Cahit Sıtkı’nın deyimiyle, “beyaz bir sükut ” kaplamış Çınarcık’ı....  

Dükkanlar kapalı, sokaklar insansız...

Sabahın kör karanlığını yara yara minibüs durağına yürüyorum. 

Durakta,   üzerini kar kütleleri kaplamış bir sarı minibüs var. Karşısındaki binanın altına da 3 kişi sığınmış, bekliyor.

Birini ismen tanıyorum: Savaş. Yurtiçi Kargo'da çalışıyor.

Yanlarına gidiyorum. Aralarında geçen konuşmalara kulak misafiri oluyorum. İkisi, uçak biletlerinin olduğunu söylüyor. Ellerinde valiz...7:45' de Sabiha Gökçen Havalimanı servisi, Yalova Terminali'nden onları alacak güya.

Aradan kısa bir müddet geçiyor. Dört yol ağzından Hasan Abi, elinde siyah şemsiyesiyle sesleniyor: 

"Yalova yolcuları gelsin, araç burada."

Meğerse kalkacak olan ilk minibüs, Yapı Kredi Bankası'nın karşısında, bayır ağzında,  kar bataklığından kurtarılmayı bekliyor.

'Kurtarıcılar’ da biz.

Arabanın tekerlekleri zincirsiz.

Tekerlekler karın üzerinde patinaj yapıyor, bayırı çıkamıyor.

Bu arada yolcu sayısı artmaya başlıyor. Pardon 'kurtarıcı sayısı’...

Şoför Gürkan  gazı köklerken, biz de arkadan minibüsü itmeye çalışıyoruz. Yalnız ayakta duramıyoruz ki! Bizim de ayaklarımız kayıyor. 

Aralarında en az iten, -hatta hiç itemeyen- benim.  

Savaş da, o esnada -nereden temin ettiyse artık- bir çekpasla arabanın tekerleklerinin altındaki karları temizliyor. Azimle, hevesle...

Kar bataklığından bir türlü çıkamayan minibüsün şoförü Gürkan, son çare olarak bir istirhamda bulunuyor: "Arkadaşlar, arabanın arkasına geçip  sağlam zıplarsanız çıkacağız."

Hoppala! Üç dört adam arabanın arkasında zıplıyor. Araba bayırı çıksın diye...

Tabii, uçak bileti olanlar, daha güçlü, daha  gönülden zıplıyor. 

 Öyle ya, uçağa yetişemezlerse bilet yanacak. Para kül olacak.

Yoldan geçen siyah bereli bir amcanın "Şu yöne doğru itin, çıkar" önerisiyle minibüs mahsur kaldığı yerden çıkıyor.

Nihayet yolculuğa başlıyoruz. Minibüs ağzına kadar dolu.

Yapı Kredi bayırından çıktık ama, önümüzdeki  bayırlar için pek ümitvar değiliz.

Ağır ağır Çınarcık'ı terk ediyoruz.

Yolcu ala ala...

Ne var ki, Kırlangıç Sitesi'ne çıkan bayırı çıkamıyoruz. Bayırın ortasında, beyaz bayrak çekip geri dönüyoruz. 

Şoför Gürkan, birini arıyor. Aradığı kişi, ona Koruköy sahile inip, oradan ana yola çıkmasını salık veriyor. Kendisi de sabah bu yolu kullanmış.

Minibüste de "susma" molası vermek nedir bilmeyen, yine minibüsçü olan Selahattin Amca'nın oğlu Lütfü var. 

Babasının oğlu.

O da Gürkan'a arada bir fikir veriyor.

An itibariyle Koruköy'ün içindeyiz. Koruköy'ün içinde, deli danalar gibi dönüyoruz.

Ara sokaklarda bile yolcu alıyoruz. Yalova'ya varıp varmayacağı meçhul  bir minibüsün,   Koruköy sokaklarında durup yolcu alması,  biraz tuhafıma gidiyor. 

Biz minibüsün buğulu camlarının içinde, “Yalova’ya ulaşabilecek miyiz” diye kara kara düşünürken, şoförün "10 lira 2 kişi" diyerek para üstü uzatması, "Kasap et derdinde, koyun can derdinde" darbımeselini içimden söyletiyor.

Ve evet, Koruköy'de de kara saplandık. Yine şoförden talimat geliyor:

"Zıplayın beyler."

Bu sefer ailecek zıplanıyor. Karı yenebilmek için...

Önümde 'çekirge' gibi zıplayan koca koca adamları görünce, içimden 'karga'lar gibi gülesim geliyor.

O sırada, en sol köşemdeki koltukta oturan adam gülerek ve zıplayarak "Sabah sporumuzu da yaptık" latifesini yapıyor.

Şavaş'la Lütfü de, dışarı da çekpasla, hummalı bir şekilde arabanın tekerleğinin altındaki karları temizliyor.

Minibüsün içinden bir genç de o arada pesimistçe bir sual soruyor: "Ya, daha bu yokuşu çıkamadık, Şahin Tepe'sini nasıl çıkacağız?"

Ve karlı maceramıza başka bir şoför katılıyor: Önder.

Önder, Kırlangıç bayırını çıkmış. Çıktığını Gürkan'a telefonda söylüyor.

Bizim çıkamadığımız Kırlangıç bayırını Önder'in çıkmasını, başta Gürkan olmak üzere minibüsteki birçok kimse, hayretle karşılıyor. 

Önder, minibüsünü Koruköy Sağlık Ocağı'nın oralarda bir yerlerde  bırakıp, bizim içler acısı durumumuzu yerinde gözlemek ve yardımda bulunmak maksadıyla, yanımıza geliyor. Arada bir çekpas mesaisi de yapıyor tabii.

Neyse ki, uzun uğraşlar neticesinde, Koruköy'ü aşıp NATO yoluna varıyoruz. Ve Şahin Tepesi'ni aşıp Yalova'ya... Zincirsizce...Bir saati aşkın sürede...

Gürkan'ın, kendisini arayan, kendisinden sonra yola çıkacak olan minibüs şoförlerine verdiği  nasihat şu: 

"Zincirsiz çıkmayın yola!"