Servan Altıkanat  /    Yazarın Diğer Yazıları  Son yazım: ‘Memleket isterim’  Bu Dünyanın bazı çocukları  Korona sonrası hayat  Korona günlerinde Shakespeare  “Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda, insanlar için ölebilmek”...  Esnafın, işçinin hali n’olacak?  Evde kal!  Koronavirüs  Minik Necla ve göçmen trajedisi  Sophokles ve Adalet  KAVALA’YA ÖZGÜRLÜK  UBUNTU FELSEFESİ  MENDİLLERİMİZ ISLAK  İMAMOĞLU’NUN KAYAK TATİLİ  SESİMİ DUYAN VAR MI?  Hrant için adalet  Don Kişot  ‘İnsan, en çok severken insandır’  ‘Umuda kurşun işlemez’  Mevlana  Rahat uyu Ceren  Sen de mi Brutus?  Shakespeare ve öğretmenler  İstanbul aşığı Yahya Kemal Beyatlı  Hz. Muhammed’in (sav) çocuklara merhameti  Nazım’a sevgiyle   Umudunu Kaybetme   Uçurtma Avcısı  ‘Müslüm’ filmi üzerine  Alcatraz İşkencehanesi  Dorothy Counts   Sen asla ölmeyeceksin Neslican  Gerçekler  HÜZÜNLÜ MISRALAR  Hepimiz Emine Bulut’uz   17 AĞUSTOS  BAYRAMLAR  KAZ DAĞLARI’NA DOKUNMAYIN  DÜZCE’DEKİ SEL FELAKETİ  ASKER NOTLARI  BOLU'DAN HEPİNİZE SELAMLAR, SEVGİLER  FAHRENHEİT 451 FİLMİ   BÜYÜMEZ ÖLÜ ÇOCUKLAR  YÜREKTEN TEŞEKKÜRLER İSTANBUL  BEN BİR İSTANBUL SEÇMENİ OLSAYDIM...  GÖZÜM TAKILIYOR  BRAVO SADİ GÜVEN  İSTANBUL  #EKREMİMAMOĞLU  HER ŞEY ÇOK GÜZEL OLACAK  DERAN BEBEK VE ANTİGONE  KILIÇDAROĞLU’NA SALDIRI  MEMLEKETİMDEN İNSAN MANZARALARI  TEŞEKKÜRLER AVNİ KURT  ‘DESİNLER’ DİYE YAŞAMAK  GÜLDÜR GÜLDÜR  Başkan Avni Kurt ile yaptığımız röportajın ikinci bölümü  Başkan Avni Kurt, ‘Şu an için göstergeler doğru yolda olduğumuzu gösteriyor’  ROUSSEAU  ‘ÜNİVERSİTELERDE YAPRAK DÖKÜMÜ VE AKADEMİK YIKIM’  İSTİFA MÜESSESESİ  ÇAVUŞOĞLU’NUN AKRABASINA TORPİL  Mahşerde beraat belgesi...  Öykü Arin’e ve tüm lösemili çocuklara umut olalım!  Osman Kavala’ya özgürlük!  Binali Yıldırım istifa etmeli!  Kar  Mutlu yıllar  Eleştirme Özgürlüğü  Malala: Umudun sembolü  Kimlerin yerinde olmak istemezdim?  Hoşça kal Refik Durbaş  Ferhat’a kalp lazım  İstifa etmelisin Ali Erbaş!  Havuz yazarı Engin Ardıç  Afganistan’da çocuk olmak  Sana ne oluyor Fenerbahçe?  İyiliğin hakim olduğu bir dünya istiyorum  Çatladıkapı ülkesi   İtibardan tasarruf olmaz  Savaşa hayır!  İntihar eden babaların, zulme uğrayan işçilerin ülkesi…  Çam sakızı ‘şeyh’ armağanı  Güneşin Zaptı Yakın  “Beni bul anne”  Bir hayaliniz olsun  Kılıçdaroğlu ve kurultay  Mağdur kim?  14. Altın Çınar Festivali  Bedelli askerlik  Yeni kabine ve Ali İsmail  Çocuklara ve hayvanlara kıymayın  Seçim sonuçları  Füruğ Ferruhzad  Mazlumla zalimin seçimi  Bahçeli  Gezi 5 yaşında  Ece Çiftçi  Ayla  Muharrem İnce ve taraflı medya  Benim ülkem  Erken seçim  Suriye’ye saldırı  Demirören’e kredi kıyağı  Büyüyoruz usta  Aşk hikayeleri  İlahiyatçı bozuntusu  Ricky Jackson, Ahmet Şık ve Murat Sabuncu  Jung  Adaletin terazisi değil, oduncu kantarı  Salih Nazari  115 hamile çocuk skandalı  Karanlığa teslim olmayacağız  Proje savunma sınavı  Yalnızlık ve kitap  Sorarlar hesabını bir gün  Güle güle Mahmut Hoca  Umumi Müfettişlikler ve Sarraf  “Beni bu güzel havalar mahvetti”  Kudüs ve Peru  Yapay zekaya sahip robotlar  Sarraf’ın itirafları  Aziz İstanbul  Ugandalı çocuk  Şile’de batan gemi  İyi Parti  Mutluluğun resmi  İstifalar  İki gün ağlayıp beni de unutacaksınız”  Ayşe Öğretmen ve istifalar  Tebrikler Gandi Kemal  Nuriye ve Semih ölmesin  Çocuklara kıymayın efendiler...  Fenerbahçe ve Satürn  Yaşasın 1 Mayıs  Referandum sonuçları  Tabii ki Hayır   Martı Jonathan Livingston  12 Eylül ve bugün  İtibarımızı arttıran ‘Ak Saray'...  Adalar gezintisi  Umut ve Deli Dumrul  Diktatörler   ‘Hayır’ demek...  Elbette 'Hayır'  Benim dünyam  10 yıldır Hrant yok, adalet yok!   “Zıplayın beyler”  Yoksul çocuklar ve tutuklu gazeteciler  Reina saldırısı  Avni Kurt ve ekibi ile değişen Çınarcık  Şirvan, Aladağ, Vodafone Arena...

Geçtiğimiz cuma günü, 1 Mayıs İşçi ve Emekçiler Bayramı idi...

Ne mutlu, alın terimle ekmeğimi kazanıyorum diyene... 

Elhak, işçi ve emekçi için bu ülkenin iyi bir yer olduğu söylenemez. 

Siz unuttunuz mu bilmiyorum ama ben unutmadım. 

Mesela; Soma’da ihmal sonucu 301 maden işçisinin ölmesini, onların ölümlerini devrin Başbakan’ının “Bu işin fıtratında var” diyerek olağan karşılamasını ve facianın yaşandığı kentte bir vatandaşı tokatlamasını, müşavirinin ise bir madenciyi yerde tekmelemesini unutmadım. 

Soma’da maden faciasından sağ olarak kurtulan bir madencinin sağlık çalışanlarına “Çizmelerimi çıkarayım mı? Sedye kirlenmesin” demesi de, unutulması güç şeyler arasındaydı. Aslında kirli olan, o madencinin ayağındaki çizme değil, yerdeki bir insanı tekmeleyen zihniyetti. Attığı tekmeden ötürü ayağı incinen Başbakanlık Müşaviri’ne, 1 haftalık iş göremez raporu verilmesi ve söz konusu faciadan ötürü yargılanan maden mühendislerinin terfi edilmesi rezilliğin daniskaları değil de neydi?

Hayat eve sığar belki ama bu yaşananlar akla ve vicdana sığar mı? 

Ermenek’te, madende yine ihmal sonucu 18 işçinin ölmesini; işçiler kurtarılmaya çalışılırken, bir ananın, su daha çabuk tahliye edilsin diye elleriyle toprağı eşelediği o görüntüyü unutmadım. Ölen madencilerden birinin çocuğu olan 3 yaşındaki Mustafa ise, “Babam bana mama getirecek” diyordu. Oysa ki, hiç gelmeyecek olan biriydi onun babası...

Mustafa, babasını bir daha hiç göremeyecekti. 

Peki ya Zonguldak? Kim bilir, Zonguldak’ta yaşanan maden faciaları, kaç çocuğu -tıpkı Mustafa gibi- babasız bıraktı... 

Maraş Elbistan’da, bir kömür işletmesinde göçük altında kalan 9 işçinin cesetlerinin dahi çıkarılamadığı gerçeğini unutmadım. 

Manisa’da bindikleri kamyonetin kaza yapması sonucu 15 mevsimlik tarım işçisinin ölmesini unutmadım. 

Mecidiyeköy’de Torunlar’a ait bir rezidans inşaatında yine ihmal sonucu yaşanan asansör faciasında 10 işçinin ölmesini unutmadım. 

İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi’nde çalışırken yine ihmal sonucu ölen, ölmeden evvel iş arkadaşlarına yazdığı mektupta “Biliyorum, arkamdan iki gün ağlayıp üçüncü gün unutacaksınız” diyen taşeron işçisi Zafer Açıkgözoğlu’nu unutmadım. 

Kocaeli’nde, geçirdiği motosiklet kazası yüzünden kolu ezilen, bu kazadan sonra işsiz kalan torna ustası İsmail Devrim’i, oğluna pantolon alamadığı için intihar eden bu babayı unutmadım. 

Hatay Valiliği’nin önünde “Çocuklarım aç, iş istiyorum anlamıyor musunuz” diyerek kendini yakan ve ölen baba Adem Yarıcı’yı unutmadım. 

Kötü çalışma koşullarını ve haklarını alamamalarını protesto ettikleri için gece yarısı gözaltına alınan (bir kısmı tevkif edilen) 3. havaalanı işçilerini ve o işçilerle ilgili, yandaş köşelerde yapılan pejoratif yorumları unutmadığım gibi...

Atanamadığı için intihar eden öğretmenleri, masum insanların KHK yoluyla işinden edilmesini, “Ben iki üniversite mezunuyum, iş bulamıyorum” diyen kadına “Kocan ne yapıyor?” diye yanıt verilmesi garabetini de unutmadım. 

Ve öyle zannediyorum ki, unutmayacağım da... 

İşsiz bir genç olan Nail Yılmaz’ın, telefonunu benzin istasyonuna bırakarak 10 liralık benzin almasını ve o benzinle kendini yakarak öldürmesini; daha birkaç gün evvel Aksaray’da yaşanan bu elim hadiseyi de sanırım unutmayacağım. 

Usta şair Cahit Sıtkı Tarancı “Memleket isterim” diye başlamıştı söze. Devamını, onun dizeleriyle değil, kendi naçizane ifadelerimle getirmek istiyorum: 

“Ölüm, işçilerden ırak olsun,

Başında baret olanın yüreğinde ölüm endişesi olmasın,

Diledikleri meydanda hürce bayramlarını kutlayabilsin işçiler,

Ne insanların arasında duvar, ne de meydanların çevresinde barikat olsun, 

İşsizlik, kanayan bir yara olmasın, 

Eli boş, başı dertli olmasın evinin yolunu tutanın, 

Çalıştırılmasın çocuklar, 

Tekmeler, intiharlar, haksızlıklar  nihayet bulsun.”

HOŞÇA KALIN !

Yukarıda okumuş olduğunuz yazı, bu köşede yazdığım son yazıydı. Yakın vakitte, yine işin içinde yazmanın, çizmenin olduğu başka bir sektörde işbaşı yapma ihtimalim var ve bu ihtimale binaen, ciddi bir hazırlık sürecine girmem gerekiyor.

Bu yüzden, Çınarcık Gazetesi’nde yazamayacağım. Çınarcık Gazetesi, benim ‘hayat’ yolculuğunda uğradığım hoş istasyonlardan biriydi. İyi ki de uğramışım bu istasyona...

Bu köşede (3 yılı aşkın süredir) yazdığım yazılarla, doğruyu ve gerçeği görmenize/ulaşmanıza karınca kaderince katkıda bulunmuşsam, ne mutlu bana...

Dünya küçük ve umarım siz okuyucularla, başka mecralarda, güzel günlerde yine buluşuruz. 

Başta Ayhan Polat olmak üzere, gazetenin çıkmasında emeği geçenlere müteşekkirim.

Sevgiyle, dostlukla ve esenlikle kalın.

Hoşça kalın..